“hadi gidelim” dedi bana..
“nereye” dedim..
“ne önemi varki” dedi..”beraber olduktan sonra ne önemi varki”
sustum..gözlerine baktım bir süre..göremedim o ışığı..
bana inandığı kadar inanmıyordu kendisine..
soramadım..sorgulayamadım nedenini..
“neden?” diyemedim..
“neden ben?”
öylece baktım gözlerinin içine..bir an görseydim o parıltıyı..bir an hissetseydim..”dünyanın öbür ucuna gidelim” dese “tamam” derdim..
ama göremedim o ışığı..ne o beni anladı..ne ben kendimi anlatabildim..
ne o kendini anlatabildi..ne de ben onu anladım..
bir rüyaya uyandım..
“ne günah işledimki seni bu kadar sewecek?” demek istedim..sustum..diyemedim..
we sesini duydum..kulaklarımda çınladı “canımm” deyişi..
içim titredi..
uykusu wardı belki..ya da canı sıkkındı..durgundu..””bizz””dik aslında ama o tek başınaydı..
bense o’ydum..tek başımaydım o istediği için..
sesinde ben yoktum..sesinde kendisi değildi..sesinde sessizdi..
tanıyamadım..anlayamadım neden anlamsız geldiğimi..
anlamsız mı geliyordum..onu bile anlayamadım..
ama yoktum..yoktu..
kulaklarımda çınladı “canımm” deyişi..
ya da kulaklarım çınladı we ben o’nun “canımm” demesini bekliyodum..
demedi..
iyi geceler dedi en son..
bana inandığı kadar inanmıyordu kendisine..
“hadi gidelim” dedim..
“nereye” dedi..
“ne önemi varki” dedim..
“ben öldükten sonra ne önemi warki..”
